ΣΤΟ ΊΔΙΟ ΜΗΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΣ
Πριν από λίγες μέρες παρακολουθήσαμε τις πρωτοφανείς δηλώσεις του θρησκευτικού ηγέτη της γειτονικής χώρας με θέμα τον πλουτισμό, ο οποίος -ούτε λίγο ούτε πολύ- εξήγησε πως, όσο πιο φτωχός είναι κάποιος, τόσο πιο κοντά στη πόρτα του παραδείσου βρίσκεται. Σε αντίθεση με τον ίδιο που ζει μέσα στη χλιδή, στην πολυτέλεια, στις ανέσεις και στα πλούτη, μην παραλείποντας να φωτογραφίζεται συχνά με προκλητικό τρόπο μπροστά από τις πολυτελείς κατοικίες και τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα του.
Προσπάθησε να μεταφέρει στους πολίτες της γειτονικής χώρας -που απ' ότι δείχνουν τα πράγματα ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας- το μήνυμα ότι τα πλούτη δεν έχουν καμία αξία μπροστά στον παράδεισο, άσχετα με τον ίδιο που μάλλον προσφέρεται να τους φτωχοποιήσει περισσότερο δείχνοντας ότι προτιμάει την κόλαση. Όλοι μπορούν να αντιληφθούν πόσο κωμικές είναι αυτές οι δηλώσεις, ιδίως όταν προέρχονται από τον επικεφαλής της μουσουλμανικής θρησκείας στη γειτονική χώρα. Και σίγουρα αποτελεί ακόμη μια προσπάθεια να αποσπάσει τη προσοχή των απλών πολιτών από τα προβλήματα επιβίωσης.
Στην ίδια λογική σχεδόν κινήθηκε και ο δήθεν θρησκευτικός ηγέτης της περιοχής μας, χρησιμοποιώντας τα γνωστά κηρύγματα αποπροσανατολισμού κατά την προσευχή της προηγούμενης Παρασκευής. Μόνο που αυτός τα έκανε ακόμα χειρότερα. Χωρίς καμία αναστολή ή ντροπή προς τους συμπολίτες του, ''εκπόνησε'' και διένειμε στους ''αυλικούς'' του ανακοίνωση με θέμα την απόκτηση κερδών χωρίς εργασία. Δηλαδή για τους αργόμισθους.
Άλλη μια εντελώς προκλητική ανακοίνωση, αυτή τη φορά όμως, όχι κατά της χώρας μας, αλλά κατά των κατοίκων της περιοχής μας που αναγκάζονται να αποχωρίζονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα τις οικογένειες τους για να εργαστούν σε επικίνδυνα επαγγέλματα στο εξωτερικό. Ακούγοντας την ανακοίνωση που συνέταξε ο παραπάνω ''ηγέτης'' οι πιστοί απόρησαν και αναρωτήθηκαν μήπως εννοούσε τον εαυτό του και τους παρατρεχάμενους του, επειδή στις μέρες μας είναι οι μόνοι που αμείβονται χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό έργο. Φυσικά, απ' όλα αυτά που προσβάλλουν τη νοημοσύνη των ανθρώπων, προκύπτουν και αρκετά άβολα ερωτήματα.
Για παράδειγμα, τί υπηρεσία προσφέρει ένας θρησκευτικός λειτουργός που έχει τοποθετηθεί σε έναν ακατοίκητο οικισμό; Τί ακριβώς προσφέρει ένας θρησκευτικός λειτουργός που στο χωριό που ''υπηρετεί'' υπάρχει μόνο ένας 90άχρονος ακροατής; Γιατί πολλοί έμμισθοι ''αυλικοί'', δήθεν θρησκευτικοί λειτουργοί του παρακράτους της Θράκης, τριγυρνάνε στα καφέ της κεντρικής πλατείας της Ξάνθης την ώρα της μεσημεριανής προσευχής της Παρασκευής, ντυμένοι σαν ''υπουργοί'' προκαλώντας τη περιέργεια των υπολοίπων; Μήπως θα έπρεπε να βρίσκονται κάπου αλλού την ώρα εκείνη;
Ερωτήματα που ακούγονται συχνά στις συζητήσεις ανθρώπων που εργάζονται σκληρά για να τα βγάλουν πέρα, ενώ οι παραπάνω ''εκλεκτοί'' βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση ''ανεργίας'', αλλά δεν τους λείπει και τίποτα. Ούτε διαμερίσματα, ούτε αυτοκίνητα, ούτε ταξίδια αναψυχής, ούτε ανέσεις, ούτε και επιδόματα τη στιγμή που οι περισσότεροι αγωνίζονται μια ολόκληρη ζωή για να αποκτήσουν έστω μερικά απ' αυτά. Μα από πού έρχεται όλο αυτό το χρήμα, όταν οι περισσότεροι από αυτούς δηλώνουν αγρότες και λαμβάνουν και επιδόματα στήριξης από το κράτος; Ερωτήματα που χρήζουν άμεσης απάντησης και εξήγησης. Εκτός κι αν οι παραπάνω ''ιερείς'' έχουν ήδη αποφασίσει ότι οι υπόλοιποι συμπολίτες τους που εργάζονται, θα πάνε αμέσως στον παράδεισο.