La mizeria

Του συνεργάτη μας Χ.Μ.

          Η παραπάνω φράση ακουγόταν κάθε λίγο και λιγάκι σε μια ταινία σχετικά πρόσφατη. Όταν ένας Ιταλός επισκέπτης είχε βρεθεί μπροστά σε μια ομάδα που ενώ είχαν αρκετά χρήματα και έδειχναν πως είχαν έναν "τύπο" αξιοπρεπή, επέλεγαν πάντοτε τη μιζέρια με αποτέλεσμα να  αναφωνεί την φράση που προαναφέραμε.

            Η παραπάνω σκηνή με κάνει να σκεφτώ κάποιες περιπτώσεις και στα καθ' ημάς, συχνά συναντάμε ανθρώπους που αρχικά δείχνουν να κουβαλούν μια κάποια προσωπικότητα, μα μέσα σε λίγο χρόνο η παραπάνω εικόνα "γκρεμίζεται" όταν αρχίζει τον μίζερο τρόπο και κυρίως την μίζερη κουβέντα.

            Λέγοντας μίζερη κουβέντα, δεν εννοώ τίποτα άλλο από το κλασσικό "εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα", "δεν θα μας αφήσουν να κάνουμε" ή το ακόμα χειρότερο "ποιοι είμαστε για να κάνουμε κάτι μιας και είμαστε απλά ανθρωπάκια που απλά υπάρχουν". Το εντελώς παράξενο όμως το εντοπίζουμε άλλου, όπου συνήθως οι άνθρωποι που κουβαλούν και "διαχέουν" την μιζέρια σε ομάδες ανθρώπων, έρχονται αμέσως μετά να εισπράξουν τα "οφέλη της μιζέριας".

            Τα οφέλη ποια είναι; Θα ρωτούσε κάποιος. Μα φυσικά στον "σωτήρα". Αργότερα αυτός που αρχικά "δεν μπορούσε ή δεν τον άφηναν" να κάνει κάτι, περνάει τη μορφή γυρολόγου-σωτήρα, όπου ξαφνικά "σουλατσάρει" δεξιά και αριστερά και αναζητεί βήμα για να δώσει τις λύσεις, με αποτέλεσμα αργότερα απλά να εξαφανιστεί και όσοι τον πίστεψαν απλά να περιμένουν τον επόμενο σωτήρα.

            Τελειώνοντας, θα τόνιζα την ανάγκη, τουλάχιστον οι νέοι άνθρωποι να σταθούν στα πόδια τους και να εμπιστευτούν τις δυνάμεις τους. Ζούμε σε μια εποχή που πρέπει να "αρπάξουμε" την ζωή και τις ευκαιρίες που μας φέρνει και να κάνουμε άλματα μπροστά. Οι σωτήρες υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα, όμως αν δεν κάνουμε εμείς την αρχή, αν δεν φτιάξουμε εμείς το μέλλον μας, δεν θα το κάνει κανείς.

          Έτσι λοιπόν αποφεύγουμε την μιζέρια, πιστεύουμε στον εαυτό μας και προχωράμε δυναμικά και έξυπνα μπροστά.